Audyt energetyczny
Natomiast przedsięwzięciem termomodernizacyjnym nazywamy:
a) ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie rocznego zapotrzebowania na energię zużywaną na potrzeby ogrzewania oraz podgrzewania wody użytkowej w budynkach mieszkalnych, zbiorowego zamieszkania i budynkach służących do wykonywania przez jednostki samorządu terytorialnego zadań publicznych:
- w budynkach, w których modernizuje się jedynie system grzewczy - co najmniej o 10%,
- w budynkach, w których w latach 1985-2001 przeprowadzono modernizację systemu grzewczego – co najmniej o 15%,
- w pozostałych budynkach - co najmniej o 25%,
b) ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie rocznych strat energii pierwotnej w lokalnych źródłach ciepła i w lokalnej sieci ciepłowniczej - co najmniej o 25%,
c) wykonywanie przyłączy technicznych do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w celu zmniejszenia kosztów zakupu ciepła dostarczanego do budynków - co najmniej 20% w stosunku rocznym,
d) zamianę konwencjonalnych źródeł energii na źródła niekonwencjonalne. [Ustawa z dnia 18 grudnia 1998 r. o wspieraniu przedsięwzięć termomodernizacyjnych, Dz.U. Nr 162, poz. 1121, wraz z zmianami wg Ustawy z dnia 21 czerwca 2001, Dz.U. Nr 76, poz. 808]
Jednakże pojęcie auditingu energetycznego nie odnosi się tylko i wyłącznie do kwestii przedsięwzięć termomodernizacyjnych. W szerszym pojęciu auditing energetyczny jest to szereg czynności związanych z oceną i analizą aktualnego stanu pozyskiwania energii, jej użytkowania w badanym obiekcie oraz wskazanie potencjalnych możliwości i obszarów poprawy i racjonalizacji aktualnego stanu. Wnioskując z tego można by rzec, iż w potocznym znaczeniu audyt to bilans energetyczny: obiektu, systemu dystrybucji nośnika energii czy też przedsiębiorstwa jako całości, ze wskazaniem nieprawidłowości (nieefektywności) w zakresie użytkowania energii oraz propozycje zmiany sposobu użytkowania energii. [Norwisz Jan, Termomodernizacja budynków dla poprawy jakości środowiska, Biblioteka Fundacji Poszanowania Energii, Gliwice 2004]
Ustawa Termomodernizacyjna i jej działania – szanse
Przez 9 lat wspierania przedsięwzięć modernizacyjnych przyznano 9.106 premii na kwotę ponad 498 mln zł. Z tego wypłacono ponad 6.220 premii o łącznej wartości 319 mln zł. Skala działań termomodernizacyjnych wciąż rośnie. W 2007 roku przeznaczono na fundusz termomodernizacyjny aż 270 mln zł, a na 2008 rok ponad 280 mln zł. [Węglarz Arkadiusz dr, Vice Prezes ZAE, Prezentacja Stan termomodernizacji budynków w Polsce, 2008 Konferencja Prasowa BuildDesk Polska]
Większość, bo aż 85% wniosków składanych w przeciągu 9 lat dotyczyła budynków wielorodzinnych. Jedynie 8% podmiotów starających się o premię reprezentowało budynki użyteczności publicznej. Dane te dowodzą, że ustawa dedykowana jest głównie zarządcom i administratorom wielorodzinnych budynków mieszkalnych. Realizowane przez nich inwestycje mogą doprowadzić nawet do 50% oszczędności aktualnych kosztów ogrzewania.
Możliwości finansowania
Oprócz możliwości finansowania przedstawiony w Ustawie termomodernizacyjnej Inwestor ma do wyboru jeszcze kilka innych źródeł finansowania:
Dotacja i pożyczki Narodowego, Wojewódzkich Funduszy Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej
Pożyczki i dotacje ze środków finansowych Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (NFOŚiGW) przyznawane są na cele określone w ustawie o ochronie i kształtowaniu środowiska z dnia 31 stycznia 1980 r. Narodowy Fundusz udzielając pomocy finansowej w formie pożyczek i dotacji może stosować preferencyjne oprocentowanie. Dotacje mogą być udzielane m.in. na zadania pilotowe dotyczące wdrożenia postępu technicznego i nowych technologii o dużym stopniu ryzyka lub posiadające charakter eksperymentalny, kompleksowe programy badawcze, rozwojowe i wdrożeniowe w ochronie środowiska i gospodarce wodnej. Wojewódzkie Fundusze Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (WFOŚiGW) istnieją w każdym województwie. Źródłem zasileń mogą być również środki Powiatowego i Gminnego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
Konkursy EkoFunduszu
Obecnie prowadzony jest Ogólnopolski Konkurs Na Oszczędność Energii W Systemach Grzewczych (XV edycja konkursu). Nagrodą w konkursie jest dofinansowanie od 30% do 50% kosztów inwestycji. W konkursie mogą brać udział jedynie projekty dotyczące kompleksowej modernizacji zamkniętych systemów ogrzewczych, składających się ze źródła lub źródeł ciepła (indywidualne paleniska, kotłownie, elektrociepłownie, grupowy węzeł ciepłowniczy), sieci dystrybucyjnej i odbiorców (mieszkalnictwo, obiekty użyteczności publicznej). Modernizacji powinny podlegać wszystkie trzy elementy systemu. [www.ekofundusz.org.pl]
Finansowanie w trybie ESCO
ESCO to pierwsze litery angielskiego sformułowania Energy Saving Company. Celem działania podmiotów typu ESCO jest poprawa efektywności gospodarowania energią prowadząca do wymiernych efektów ekonomicznych, idących w parze z dbałością o środowisko naturalne. Będąc odbiorcą usług ESCO należy pamiętać, że nie mamy do czynienia z instytucją charytatywną, która w imię ochrony środowiska rozwiąże problemy z efektywnością energetyczną. Spółka ESCO jest podmiotem komercyjnym i kieruje się zasadami rynkowymi. Warunkiem osiągnięcia przez Spółkę sukcesu jest realizacja najbardziej efektywnych projektów, zapewniających zwrot poniesionych nakładów w możliwie najkrótszym czasie. Prace nad każdym projektem poprzedzone są wnikliwym audytem energetycznym, mającym na celu oszacowanie obecnego poziomu strat, przedstawienia optymalnej formy modernizacji infrastruktury technicznej oraz dokonanie analizy możliwości zbilansowania poniesionych nakładów planowanymi oszczędnościami finansowymi. Efekt ograniczenia kosztów nie dotyczy jedynie wykorzystania energii. Działania takie możliwe są także w innych obszarach. Jednak niewiedza o możliwościach oszczędzania bardzo często skutecznie ogranicza zainteresowanie samorządów procesami modernizacyjnymi. [Krajowa Agencja Poszanowania Energii S.A., Kontraktowanie Efektywności Energetycznej, Projekt SAVE II – CLEARINGHOUSE FOR ENERGY CONTRACTING, www.kape.gov.pl]
Finansowanie przez trzecią stronę (TPF)
Finansowanie przez trzecią stronę (TPF) może być określone jako optymalna kombinacja dwóch niezbędnych dla wdrożenia projektu modernizacyjnego elementów: z jednej strony zagwarantowanie finansowania, z drugiej - profesjonalnej pomocy i obsługi technicznej. Jak już wspomniano, dzięki TPF użytkownik energii nie dysponujący środkami inwestycyjnymi na realizację inwestycji, nie musi ponosić żadnych kosztów. W zamian za to, firma TPF obciąża użytkownika w terminie późniejszym odpowiednią opłatą, będącą częścią oszczędności kosztów osiągniętych w wyniku modernizacji. W okresie spłaty użytkownik nie ponosi zatem większych kosztów niż przed modernizacją, a często, w zależności od warunków realizacji inwestycji, od razu w pewnej części partycypuje w osiągniętych oszczędnościach. Po okresie spłaty użytkownik przejmuje zmodernizowany obiekt i samodzielnie nim zarządza. Metoda ta może być również atrakcyjna dla użytkowników energii dysponujących wolnymi środkami, jako umożliwiająca im czerpanie korzyści z realizacji inwestycji bez konieczności zamrażania w niej kapitału. Kapitał ten może być wtedy wykorzystywany do innych celów.
Podstawy i zastosowania metody TPF
W związku z tym, że większość inwestycji w dziedzinie efektywności energetycznej charakteryzuje się dużą atrakcyjnością ekonomiczną, upowszechniło się wiele różnych koncepcji i metod ich realizacji w zależności od wymagań stawianych przez potencjalnych klientów. Jest to najczęściej proste finansowanie i leasing poprzez kredyt termomodernizacyjny, kredyty komercyjne na ESCo i TPF kończąc. Koncepcje te różnią się znacznie, jeśli chodzi o zasady realizacji, zastosowania i właściwe sobie implikacje. Podstawowym warunkiem podjęcia właściwej decyzji pozwalającej na efektywną realizację modernizacji jest wybranie koncepcji najbardziej odpowiedniej do zastosowania w konkretnym przypadku oraz przygotowanie realizacji zgodnie ze specyficznymi wymaganiami odnoszącymi się do konkretnego przypadku. Konieczne zatem staję się zapoznanie z koncepcją i podstawowymi zasadami i formami finansowania przez trzecią stronę, jak również związanymi z tym implikacjami.
Cechy szczególne TPF
Finansowanie przez trzecią stronę (TPF) oznacza zbiór działań i procedur związanych ze świadczeniem usług mających na celu redukcję zużycia energii i usprawnianie efektywności wykorzystania energetycznej w konkretnych obiektach. Działania takie skupiają się na redukcji kosztów poprzez modernizację oraz/lub optymalizację pracy zarówno źródła ciepła jak i całego budynku z jego elementami składowymi, wyposażeniem i instalacjami. TPF nie jest więc jedynie instrumentem finansowania inwestycji, ale zawiera również ważne elementy związane z optymalizacją zużycia energii, zarządzaniem obiektem aż do działań mających na celu motywowanie użytkowników do oszczędzania energii. W zależności od zakresu modernizacji oraz gwarancji uzyskania oszczędności i związaną z tym odpowiedzialnością, metoda TPF związana jest zawsze z koniecznością zawarcia na pewien określony czas mniej lub bardziej szczegółowego kontraktu pomiędzy właścicielem obiektu (budynku), tzw. klienta a firmą usługową, tzw. dostawcą usług TPF. TPF pomimo swojej różnorodności składa się z takich podstawowych elementów jak planowanie, finansowanie, realizacja, funkcjonowanie projektu, obsługa i zarządzanie techniczne, zapobieganie awariom i ich usuwanie oraz motywowanie użytkowników energii do właściwego użytkowania energii. [Krajowa Agencja Poszanowania Energii S.A., Kontraktowanie Efektywności Energetycznej, Projekt SAVE II – CLEARINGHOUSE FOR ENERGY CONTRACTING, www.kape.gov.pl]
Certyfikacja w Polsce
Przesłanki wprowadzenia przepisów dotyczących certyfikacji
Podstawą do wprowadzenia przepisów dotyczących charakterystyki energetycznej budynków były informacje i dane statystyczne dotyczące finalnego zużycia energii w Unii Europejskiej. Zgodnie z danymi z raportu Międzynarodowej Agencji Energii (IEA) aż 40% energii jest pochłaniane przez budynki. Z tej ogromnej ilości energii ponad 70% jest pochłaniane przez ogrzewanie (źródło: Efektywność wykorzystania energii w latach 1995 – 2005, GUS, 2007). Dlatego też Unia Europejska zdecydowała się postawić na oszczędność energii głównie w miejscach jej wykorzystaniach, czyli w budynkach.
Certyfikat energetyczny
W trakcie gorączkowych prac Sejmu IV kadencji we wrześniu 2007 roku uchwalono nowelizację ustawy Prawo Budowlane, wprowadzającą tzw. świadectwa charakterystyki energetycznej budynków. Spowodowane jest to bezpośrednim wprowadzeniem w życie Dyrektywy EPBD. Świadectwa charakterystyki energetycznej określają jakie budynki i lokale i w jakich sytuacjach będą musiały posiadać tzw. certyfikat energetyczny. Certyfikat energetyczny jest to dokument przedstawiający informacje nt rocznego, potencjalnego zapotrzebowania na energię na cele c.o., c.w.u., wentylacji, klimatyzacji, a w przypadku budynku użyteczności publicznej także oświetlenia. Ponadto dane te porównywane są z danymi dla tzw. budynku referencyjnego. W ten sposób określa się tzw. klasę energetyczną budynku.
Jakie budynki
Zgodnie z ustawą świadectwa charakterystyki energetycznej budynku będą musiały posiadać wszystkie nowoprojektowane budynki, wszystkie istniejące budynki/lokale będące przedmiotem sprzedaży lub najmu. Wyłączone są budynki zabytkowe, kultu religijnego, przewidziane do użytkowania czasowego nie dłużej niż 2 lata, mieszkalne użytkowane do 4 miesięcy, wolno stojące do 50 m2, niemieszkalne do produkcji rolnej, przemysłowe i gospodarcze o zapotrzebowaniu na energię do 50 kWh/m2/rok.
Kiedy
Świadectwa staną się koniecznym dokumentem do sprzedaży, najmu, wybudowania, oddania do użytku czy też zwyczajnie użytkowania budynków, w zależności od jego przeznaczenia, z dniem 1 stycznia 2009 roku. Oznacza to, iż po tym terminie nie będziemy w stanie sprzedać, wynająć, wybudować domu bez tego dokumentu. Ponadto dokument taki będzie ważny na okres 10 lat.
Kto
W związku z tym, iż budynków podległych certyfikacji w pierwszym okresie będzie ogromna liczba ustawodawca uprawnił do wystawiania świadectw osoby z wyższym wykształceniem posiadające uprawnienia budowlane do projektowania:
- architektoniczne
- konstrukcyjno – budowlane
- instalacyjne
oraz osoby, które odbyły szkolenie i przeszły pomyślnie egzamin państwowy i absolwenci studiów podyplomowych w zakresie audytu energetycznego na potrzeby termomodernizacji i oceny energetycznej budynków.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz